از پی او می روم می رود بالای درخت لانه ای آنجاست بی نصیب و پرخشم لانه ی خالی را می فشارد در دست در اندیشه ی آنم کودک بالای درخت را پرواز آموزم آزار را از او بستانم آنرا در قفس آویزم مرداد/۷۷
دلنوشته های اعظم احتشامی
از پی او می روم می رود بالای درخت لانه ای آنجاست بی نصیب و پرخشم لانه ی خالی را می فشارد در دست در اندیشه ی آنم کودک بالای درخت را پرواز آموزم آزار را از او بستانم آنرا در قفس آویزم مرداد/۷۷
دیدگاهتان را بنویسید